Hier komt weer een partij sarcasme van iemand die nog steeds overtuigd is van het feit dat een workation een enorm geromantiseerd fenomeen is - óndanks dat Corfu vorig jaar echt wel geslaagd was! Want we hebben het gewoon weer gedaan. Een workation. Dit keer op Ibiza! Een prachtige vila afgehuurd voor 7 personen, met een eigen zwembad, buiten keuken én lekker weer (dat was de garantie die ik kreeg bij het boeken). Vanuit Nederland hebben we kaartjes gekocht voor Martin Garrix, die trad namelijk op bij Ushuaia. Want ja, ga je naar Ibiza, dan ga je ook naar Ushuaia - uiteraard!

Laten we bij het begin beginnen, want het was sowieso al een wonder dat we Ibiza gehaald hadden  gezien het feit dat we ongeveer 30 minuten voor boarden op het vliegveld aan kwamen scheuren (dit had niets te maken met een planningsfoutje van mijn kant en vreselijke mazzel dat de lange rijen bij Schiphol niet van toepassing waren op Eindhoven). Eenmaal op Ibiza was iemand (wederom niet ik) de creditcard vergeten mee te nemen. Gelukkig had Jort er wel 1 zou je denken, maar die had weer geen rijbewijs mee. Top, want we hadden twee auto's nodig en het leek erop dat het er geen één werd. Gelukkig worden locals echt knettergek van die domme toeristen die van alles uit de kast halen om alsnog een auto mee te krijgen waardoor ze je alsnog een auto meegeven. Dus dat probleem was ook opgelost!! Locals blij, wij blij :)

De foto's die we in Nederland hadden gezien waren ernstig accuraat. Wat een prachtige vila, wat een mooi zwembad en wat een heerlijk uitzicht hadden we. Hier konden we ons wel vermaken de komende dagen. Fantastisch toch? Ja! Vooral als je lekker cocktails kan drinken en NIET hoeft te werken als je het mij vraagt. En ook als je het aan de rest vraagt, zijn we inmiddels achter.

Ik heb lijdzaam toe zitten kijken hoe de schouders zich optrokken, de ruggen krommer werden, muggen en vliegen van benen afgeslagen werden én laptops van benen afgleden. Hoe iedereen van lekker buiten beginnen uiteindelijk toch afdroop naar een koelere plek binnen. Wat we ook probeerden - echt lekker werken was het niet. Met alle beste wil van de wereld werd de productiviteit minder en kwam de behoefte aan biertjes, wijntjes en vooral het zwembad. Als 'oud' verpleegkundige begon ik moeite met meerdere dingen te krijgen; namelijk de pijnlijke spieren waar iedereen naartoe werkte en het gebrek aan rust waar een ieder zo aan toe was na een drukke zomerperiode met onderbezetting. Echter zag ik ook de volle planning en deadlines die op deze manier niet gehaald gingen worden. Daarnaast wil ik vooral dat iedereen het naar zijn zin heeft en met plezier werkt. Had ik dan toch gelijk met mijn gezeur over workations?
Ik heb donderdag aan het einde van de dag mijn zorgen besproken met Jort, de planning en deadlines bekeken, wat geschoven en overlegd en we waren er al snel uit. Vrijdag ochtend doen we onze grote halfjaarlijkse overleg en wanneer dat afgelopen is gaan we het zwembad in en ploppen we een fles champagne open! Halleluja! Eindelijk vakantie!

En wat hebben we er een feestje van gemaakt met zijn allen! We hebben gefeest, gewinkeld, prachtige boten bekeken, heerlijke cocktails gedronken aan het strand, uit eten geweest en genoten van ons eigen zwembad! Er zijn de meest vreselijke foto's en video's gemaakt voor de wall of shame, chantage materiaal en een supervette aftermovie! En de belangrijkste conclusie van deze workation was nog wel dat dit de laatste was! Volgend jaar gaan we, net zoals sommige andere bedrijven, drie dagen dicht en gaan we van woensdag t/m zondag vakantie vieren met zijn allen.

Benieuwd naar de aftermovie? Dan zal je echt bij ons moeten komen werken, want deze beelden zijn voor Nojesammers only. Wij kijken uit naar volgend jaar! Ga je mee?

‍